تجربه ی گشتن توی دنیای تاریکی و بی پناهی، به من یاد داد که این دنیا پر از ناخوشایندیه. آدمایی که در معرض بدی، روحشان خط خطی شده و با این روح خط خطی توی دنیا قدم می زنن.
وقتی که آدم قوی باشه، مشکلی نیست. اما وقتی نباشه هست که می بینه چقدر دنیا آشفته ست. چقدر قلبا رو تاریکی گرفته.
خوبه مهربون بود، ولی مهمه مهربون عاقلی بود. لازمه که قاطی نشد با آدما تا قوی و قوی تر شد. تا قلبتو محافظت کنی و بتونی مهربون تر باشه. مثل مهسای قبل. مهربونی توی دله. قرار نیست خودتو به کسی ببخشی. قراره که مثل گلی محبت وجودت توی فضای اطرافت پخش باشه.
لازمه که محکم باشی، چون نمی خوای که قاطی شی. حواست باشه. رویین تن نیستی هنوز که بی هیچ حصار به سوی دنیا بری و همون که بودی برگردی. باید در عشق غرق شد و عاشقی رو یاد گرفت و شاید اون وقت، رویین تن شده باشی.
راه عاشقی رو هنوز بلد نیستم. یاد می گیرم.
عاشق شو ار نه روزی، کار جهان سر آید.
درباره این سایت